części mowy

См. также в других словарях:

• część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… …   Słownik języka polskiego

• rozbiór — m IV, D. rozbiórbioru, Ms. rozbiórbiorze; lm M. rozbiórbiory 1. «szczegółowe badanie, rozważanie czegoś; analiza» Rozbiór krytyczny dzieła literackiego. ∆ jęz. Rozbiór gramatyczny zdania «ćwiczenie szkolne polegające na zakwalifikowaniu wyrazów w …   Słownik języka polskiego

• czasownik — m III, D. a, N. czasownikkiem; lm M. i jęz. «część mowy obejmująca wyrazy podlegające koniugacji, oznaczające zwykle czynność lub stan; wyraz należący do tej części mowy» ∆ Czasownik przechodni «czasownik rządzący bezpośrednio (bez pośrednictwa… …   Słownik języka polskiego

• czasownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez czas i osoby, nazywająca czynności lub stany, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję orzeczenia, także wyraz należący do tej części mowy {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przymiotnik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy odmieniająca się przez przypadki, liczby i rodzaje, nazywająca cechy, pełniąca w zdaniu najczęściej funkcję przydawki i orzecznika; także: wyraz należący do tej części mowy, np …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przysłówek — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. przysłówekwka {{/stl 8}}{{stl 7}} nieodmienna część mowy nazywająca cechę, określająca czasownik, przymiotnik lub inny przysłówek, pełniąca wzdaniu funkcję okolicznika; także: wyraz należący do tej części mowy… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• żeński — 1. «odnoszący się, należący do kobiety, do kobiet; przeznaczony dla kobiet, obsługujący kobiety; złożony z kobiet; będący kobietą» Żeński oddział w szpitalu. Chór żeński. Płeć żeńska. Żeński potomek. Szkoła żeńska. ∆ jęz. Rodzaj żeński «w… …   Słownik języka polskiego

• roz- — 1. {{/stl 13}}{{stl 7}} przedrostek tworzący czasowniki pochodne od innych czasowników albo innych części mowy, oznaczający: {{/stl 7}}a) {{/stl 13}}{{stl 7}}rozprzestrzenianie się ruchu z jednego miejsca w wielu kierunkach, np. {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• adiektywizacja — ż I, DCMs. adiektywizacjacji, blm jęz. «przekształcanie się w przymiotniki innych części mowy» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• aż — 1. «spójnik zestawiający zdania współrzędne z uwydatnieniem treści jednego z nich, nagłej zmiany sytuacji itp.» Długo prosił, aż nagle krzyknął. Rozmawiali cicho, aż tu jak nie huknie. 2. «spójnik w zdaniach wyrażających skutek albo stopień… …   Słownik języka polskiego

• imienny — imiennynni 1. «określający kogoś z imienia i nazwiska; zawierający spis nazwisk» Imienna lista. Imienne zaproszenie. 2. jęz. «odnoszący się do imienia jako części mowy, obejmujący wyrazy (rzeczowniki, przymiotniki, imiesłowy, zaimki, liczebniki)… …   Słownik języka polskiego